لوله‌گذاری داخل نای, اینتوبه کردن یا لوله‌گذاری نایی (Tracheal intubation)

به معنای قرار دادن یک لوله قابل انعطاف در داخل نای است. اینکار هنگامی صورت می‌گیرد که فرد نیاز به تنفس مکانیکی یا جلوگیری ازآسپیراسیون دارد.عوارض و خطرات قرار دادن لوله تراشه و خارج کردن آن مسئله ای است که متخصصان و کارشناسان خبره بیهوشی نیز پس از سالها تجربه از آن واهمه دارند. 

اهداف انجام این کار به قرار زیر است :

• باز نگه داشتن راه هوایی 
• ساکشن ترشحات ریه – کاهش فضای مرده تنفسی 
• اعمال فشار مثبت بر ریه ها 
• پیشگیری از آسپیراسیون ترشحات معده به ریه (با پر کردن کاف)

توجهات خاص در هنگام لوله گذاري تراشه :

• انتخاب لوله با قطر و طول مناسب 
• کنترل قطر داخلی لوله از نظر عدم وجود انسداد (به صورت غشا نازک از جنس خود لوله) 
• سلامت کاف (تست شود) – کنترل لارنگوسکوپ (نور کافی) – سلامت ماسک ها و وجود ایروی
• سرنگ هوا برای پر کردن کاف – ژل لوبریکانت – استیلت – پنس مگیل.

نکات بارز و قابل توجه در سختی لوله گذاری تراشه

• فک تحتانی جلو باشد؛ دیدن حنجره را دچار اشکال می کند و تیغه بزرگتر یا تیغه مستقیم بهتر است.
• عدم توانایی در باز کردن دهان؛ آنکلیوزمفصل گیجگاهی فکی و یا تریسموس. پیش آگهی خوب نیست و لوله گذاری مشکل است، بهتر است در حالت بیداري و با اسپری لیدوکایین لوله گذاري شود و رفلکس بلع از بین نرود.
• کوچک بودن دهان؛ که خود لارنگوسکوپ فضای مانده را پر می کند.
• جلو بودن دندان ها یا شل بودن آنها؛ هیچ گونه فشاری به آنها وارد نکنید و از نظر خطر شکستن دندان و یا افتادن آن به حلق، مشاوره دندانپزشکی قبل از عمل الکتیو می تواند کمک کننده باشد. در موارد اورژانس اگر بیمار هوشیار است توضیح داده شود که احتمال دارد دندان شل صدمه ببیند)
• چاقی و کوتاه بودن گردن (حنجره بالاتر از محل طبیعی قرار می گیرد و استفاده از استیلت ممکن است سودمند باشد)